صفحه در حال بارگذاري است . گزیده ی زیباترین و دلنشین ترین شعرهایی که خوانده ام. بگو به باد پرش را تکان تکان بدهد . بگو به باد پرش را تکان تکان بدهد. بگو به ابر که باران بی امان بدهد. کسی بیاید و ما را به هم نشان بدهد. کسی بیاید و ما را به کوچه ها ببرد. به ما برای رسیدن به هم توان بدهد. که از نگاهش سهمی به عاشقان بدهد. برای هر دل تنها دلی ردیف کند. به هر نگاه جوان یار مهربان بدهد. خدا که اینهمه خوب است کاش امر کند.

شعر ها و نوشته های کامران بهرامی. داستان اختتامیه جشنواره ملی شعر دانشجویی ایران من. همین اول مطلبم قسم می خورم که به جز حقیقت توی این مطلبم هیچی نمی نویسم و بدونید دونه دونه اتفاقاتی که می نویسم عین واقعیته و تک تک حرفها رو بدون هیچ دخل و تصرفی می نویسم. قطعا عزیزانی که توی اون جلسه بودن می تونن همه حرفای من رو تایید کنن. باور کنید بیشتر جاها لحن من طنز نیست عین واقعیت رو میگم ولی واقعیتش اینه که واقعیت خنده داره.

ممنون که همچنان هستی وبلاگ دوست داشتنی من. از بس به انتظار توام در همیشه ها. یک صندلی کنار خیالم نشانده ام. ثلأ خاص مان که عضو جدیدی هم نمی گرفت.

از طبیعتی که هر بار میبینماش خرابتر از دفعه قبل است . از طبیعتی که در آن صدای موزیک گوشخراش شنیده میشود . از طبیعتی که بوی دود و ذغال و کباب و قلیان میدهد . آخرین مورد کسی بود که قرار بود سهماه آموزش ببیند اما بعد از یک روز! البته این رکورد امروز شکسته شد.